Tobago (28 augustus – 8 oktober) We vinden Tobago het leukste eiland dat we tot nu toe gezien hebben. We hebben dat eerder gehad, toen we in Puerto Rico, Saba en Dominica waren. En Tobago vonden we nóg leuker! Wat is er zo bijzonder aan Tobago? Het is een van de meest onbedorven eilanden, die we gezien hebben. De mensen zijn er heel vriendelijk. ’s Avonds staan er veel groepjes mensen op straat met elkaar te praten. Dat noemen ze hier "liming". Het leven is hier minder druk en de mensen hebben nog tijd voor elkaar. Wij werden er ook heerlijk rustig van. Het eiland was heel afwisselend. Iedere dag beleefden we weer iets nieuws. Tobago heeft een fantastische natuur. Er zijn bergen, weelderig begroeid met tropisch regenwoud en bamboebossen, watervallen en vooral heel veel verschillende vogels. We waren tot nu toe niet van die enthousiaste vogelaars. Maar op Tobago zijn we dol op vogels kijken geworden. We hebben zoveel verschillende vogels met prachtige kleuren gezien en op het laatst konden we ook hub gezang herkennen. We wilden van Grenada eigenlijk eerst naar Trinidad zeilen en later naar Tobago. Maar omdat de wind zo gunstig was en uit het noordoosten waaide, besloten we om eerst naar Tobago te zeilen. We haalden het net in één slag! We vertrokken kort voordat het donker werd. Het was een prachtige overtocht met een heldere sterrenhemel en wat door de maan verlichte onweerswolken in de verte. Tijdens mijn wacht keek ik omhoog en zag alle sterren van de melkweg. Opeens schoot er een felgroene vuurbal door de lucht. Was het een meteoriet? Zo een had ik nog nooit gezien. Toen we dichter bij Tobago kwamen, hadden we 2½ knoop stroom tegen en ging de wind liggen. Het laatste stuk van Crown Point naar Scarborough moesten we moteren. Wij gingen aan land om in te checken en schrokken van de drukte in het rommelige Scarborough. Maar we vonden een mooi rustig plekje in de botanische tuin. De volgende middag gingen we naar Fort King George, dat door prachtige grote bomen omringd is en van waaruit we een mooi uitzicht over de baai hadden. Toen we bij de haven terug kwamen, zat ons bijbootje vast onder de steiger, omdat het inmiddels hoog water geworden was. We hebben van alles geprobeerd, maar we konden het er niet onder vandaan krijgen. Even dachten we dat we onze afhaal pizza ter plekke op de steiger op moesten eten, maar gelukkig bood iemand ons een lift aan en konden we hun bootje lenen om later bij laag water ons eigen bootje op te pikken. Van Scarborough zijn we naar Store Bay gezeild. Dit was een prima ankerplaats, waar we twee weken zijn gebleven om uit te rusten, te lezen en te schilderen. Om onze trouwdag te vieren hebben we een auto gehuurd om het eiland te bekijken. Bij Mount Irvine Bay zijn we de kleurrijke, levensgrote, houten en bronzen beelden van Luise Kimme gaan bekijken. We hebben geluncht bij de Arnos Vale water wheel, een oude suikerriet plantage midden in het regenwoud. Er fladderden vleermuizen om ons heen en bij het terras hadden ze vogelvoer in een bakje gedaan, waar motmots en bananaquits op af kwamen. De "blue crowned motmot" of "King of the woods" is een vogel met prachtige kleuren: groene vleugels, roodbruine borst, blauwe kop en blauwe staart met kwastjes eraan. We zijn door de bergen naar de zuidkant van het eiland gereden en hebben daar een voettocht langs Argyle waterval omhoog gemaakt. Marcel heeft onder een enorme waterval gestaan en ik heb daarna in een prachtige poel daarboven gezwommen. Het was een hele klauterpartij en daarna zijn we door het regenwoud weer naar beneden gelopen. 's Avonds hebben we heel romantisch gegeten, buiten onder de sterrenhemel op het terras van het Arnos Vale Hotel in een vogelgebied met uitzicht op het regenwoud. We hebben ook een leuke wandeling naar de Rainbow Waterfall gemaakt. We konden laarzen lenen bij het hotelletje daar, en zijn daarmee over een modderpad door bamboe bossen een bananen plantage naar de waterval gelopen. Het was een heel idyllisch plekje en we hadden de waterval helemaal voor ons zelf. Vanuit Store Bay zijn we met het bijbootje naar het strand bij Pigeon Point gegaan en hebben de glass bottom boats naar de beste snorkelplekjes op het Buccoo Reef gevolgd. Het water was heel helder en we hebben veel gezonde papagaai vissen en allerlei soorten koraal gezien. Englishman’s Bay vonden we een van de mooiste baaien langs de noordwest kust. We waren de enige in de baai, en lagen vlak bij een mooi strand met palmen erlangs. Overdag waren er een paar mensen op het strand, wat kraampjes, waar ze handgemaakte spulletjes verkochten, en een klein restaurantje. ’s Avonds en ’s nachts was het er helemaal stil. Toen we de eerste keer aan wal gingen, schatte ik de waterdiepte verkeerd in, en viel ik in het water. Ik voelde me een beetje voor gek staan tegenover de badgasten. Achter het strand was er een weggetje door een bamboe bos. We zijn naar Parrot Hall gelopen, om papagaaien te zien. Dat valt niet mee, omdat ze net zo groen zijn als de blaadjes van de bomen waar ze zich in verschuilen. Maar als je dicht bij de boom komt, worden ze nerveus en vliegen weg met veel kabaal. Ze vliegen altijd in paren; het mannetje en vrouwtje blijven een leven lang samen. Op de terugweg stopten we bij een kraampje en hebben met een jongen gepraat die trommels en andere muziekinstrumenten maakte. Kelvin George Anthony liet zien hoe je die kon bespelen en al gauw zaten we gezellig samen te trommelen. Hij vertelde hoe hij de trommels maakte, en zijn enthousiasme was zo aanstekelijk dat we bij hem een mooie trommel gekocht hebben. Vanuit Englishman baai zijn we naar C h a r l o t t e v i l l e gezeild. Eerst dachten we dat we daar niet lang zouden blijven. Er was een tropical storm, met de naam Lili op komst, en we wisten niet zeker of we dan in Man of War Bay konden blijven met een hoge deining. Maar we voeren de baai in en vonden, ondanks dat de baai vrij diep is, toch een goede ankerplaats. De volgende dag gingen we aan land en hebben we wat rondgelopen door het dorp. Charlotteville is een klein vissersdorpje. Vlak bij het dorp lag de baai vol met kleine vissersbootjes. Aan beide kanten van ieder bootje stak een bamboe hengel uit, zodat de bootjes net op rare insekten met voelsprieten leken. Er is een vismarkt en ’s morgens om 10 uur blazen ze op een conch schelp om de dorpelingen te laten weten dat er verse vis is. Charlotteville voorziet in de helft van de behoefte aan vis op het eiland. ’s Avonds hangen de vissers hun netten te drogen in de amandelbomen langs de waterkant en zitten gezellig te "limen". Wij deden daar ook aan mee en hebben een tijdje met de eigenaar van Jane’s restaurant staan praten. Dit bleek een heel aardige man te zijn, die ons steeds met van alles geholpen heeft. Hij vertelde ons ook dat er die avond een intercultureel festival was, waar een theatergroep uit St. Vincent en de Grenadinen en een zanggroep uit Charlotteville optraden. We hebben een heel leuke avond gehad. Het publiek was geweldig. De mensen waren zo door het dolle dat ze van hun stoel rolden van het lachen! De volgende dag was het een drukte van jewelste, omdat er een sportdag georganiseerd was, waar groepen van het hele eiland naar toe kwamen om een soort spel zonder grenzen te doen. Het was leuk om te zien, er waren overal eettentjes en de mensen dansten op straat. In het anders zo ingeslapen dorpje was het opeens vol leven. We konden er niets kopen, omdat we geen kontant geld meer hadden en er geen geldautomaten in Charlotteville zijn. Maar de eigenaar van Jane’s restaurant bood ons aan om bij hem te lunchen en hem later te betalen. Het was een tocht van anderhalf uur met de bus naar Scarborough om geld en diesel te halen. Diesel was ook niet te krijgen in Charlotteville, ook al was er een benzinepomp. Toen we in Scarborough aankwamen, bleven we als laatsten zitten in de bus en de buschauffeur was zo vriendelijk om ons naar de benzinepomp te brengen. In heel Scarborough bleek de diesel uitverkocht te zijn. Dit kwam doordat het een nationale feestdag was geweest en er die dag geen diesel op het eiland was afgeleverd. Onze buschauffeur besloot om ons helemaal naar Plymouth, aan de andere kant van het eiland, te brengen om diesel te vinden. Daar hadden ze gelukkig nog genoeg en konden we onze jerrycans vullen. De buschauffeur bracht ons weer terug naar Scarborough en vroeg ons slechts 10 TT (1.8 Euro) extra voor de omweg. Hij regelde zelfs een plek voor ons waar we onze jerry cans konden laten staan terwijl we boodschappen gingen doen. We hebben ook prachtige wandelingen gemaakt in de omgeving van Charlotteville. We hadden een fantastisch uitzicht over de baai en St. Giles eiland vanaf de weg naar het uitkijkpunt op Flagstaff Hill. We hebben ook veel papagaaien gezien. We probeerden ons voor te stellen hoe het zou zijn om hier een huis te hebben met zo’n geweldig uitzicht. Op de terugweg ontdekten we een weggetje, dat niet op de kaart stond. Opgewonden volgden we deze weg door het regenwoud. Het was een geweldige ervaring, we waren alleen en voelden ons helemaal in de natuur opgenomen. Jammer genoeg moesten we omkeren, voordat we het einde van de weg bereikt hadden, want het was al laat en we wilden niet in het donker teruglopen. Later hebben we nog een mooie wandeling gemaakt over de oude weg langs de kust tussen Charlotteville en Bloody Bay. Ook hier hebben we weer prachtige plekjes gezien om een huis te bouwen. We vonden het behoorlijk spannend toen de tropische storm "Lili" 70 mijl ten noorden van ons passeerde. Deze storm kwam veel zuidelijker en dichter bij ons langs dan voorspeld was en later werd het een orkaan. Rond drie uur ’s middags kwam de wind opeens uit het westen en nam snel toe tot 40 knopen. Daarbij regende het zo hard, dat we haast niets om ons heen konden zien. Een paar boten hadden problemen met krabbende ankers. Ons "spade" anker hield gelukkig goed. ’s Nachts ging de wind gelukkig wat liggen, zodat we rustig hebben kunnen slapen. We zijn van Charlotteville om de noordoost punt van Tobago heen, langs "London Bridge", naar Bateaux Bay aan de oostkant van het eiland, gezeild. We zijn hier een paar nachten gebleven, ondanks dat het wat rollerig was. We zijn met een "glass bottom" boot naar het koraalrif rondom Goat Island en naar Little Tobago gegaan, waar we aan land gingen om naar de vogels te kijken. We hebben ’s werelds grootste hersenkoraal en prachtige "queen angel" vissen gezien, die fel blauwe en gele kleuren hebben. Dat was zo inspirerend, dat ik die een paar dagen later geschilderd heb, toen ik bij Tiina, een kunstenares uit Finland, leerde hoe ik op katoen kon schilderen. Zij heeft een paar maanden geleden in Buccoo een leuke winkel "Batiki Point" geopend. We hebben veel verschillende vogels gezien in de Crafton Bird Sanctuary, waar ze iedere dag om vier uur ’s middags de vogels voeren. We zijn er ook een dag met een birdwatcher op uit getrokken. Met hem hebben we de Gilpin trail door het regenwoud gelopen. Hij zag overal vogels en deed de roep van de verschillende vogels na, zodat ze naar ons toe kwamen en we ze konden zien. Als je een indruk wilt krijgen van alle kleurrijke vogels die we gezien hebben, kijk dan naar onze videoclip en foto’s. Tegen het eind van ons verblijf op Tobago kreeg ik last van mijn knie. Omdat er geen orthopaed in Tobago was, moesten we naar Trinidad om er een te vinden. Dat kwam goed uit, want we waren toch van plan om naar Trinidad te gaan voor bootonderhoud.